آیا توسل به اهل قبور شرک است؟
آیا توسل به اهل قبور شرک نیست؟
علاوه بر آیه 64 سوره نساء که در پاسخ سوال دوم ذکر شد برخی از روایات معتبر نیز بر جواز توسل به اهل قبور دلالت دارند :
روایت اول
حاكم در المستدرک علی الصحیحن خود مینویسد:
از داود بن ابیصالح نقل شده است که روزی مروان دید که شخصی صورتش را بر قبر گذاشته است؛ پس گفت: آیا میدانی که چه کار انجام میدهی؟ نزدیک آمد و دید که آن شخص ابوایوب انصاری است. ابوایوب گفت: بلی من آمدهام پیش رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و پیش سنگ نیامدهام. از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) شنیدم که میفرمود: برای دین گریه نکنید زمانی که افراد شایسته حاکم باشند؛ ولی زمانی گریه کنید که نااهلان حکومت میکنند.» [1]
حاکم و ذهبی روایت فوق را صحیح دانسته اند.[2]
روایت دوم
دارمی در سنن خود میگوید :
«مردم مدینه دچار قحطی شدیدی شدند پس به عایشه شکایت بردند.عایشه گفت:به قبر رسول خدا رو بیاورید و پنچره هایی از آن به آسمان بگشایید به طوری که بین قبر آنحضرت و آسمان سقفی نباشد.راوی گوید:مردم همین کار را انجام دادند پس باران فراوانی بارید.تا جایی که گیاهان رویید و شترها آنقدر چاق شدند که از شدت چربی ترک برداشتند.به حدی که آن سال را سال ترک نامیدند»[3]
روایت فوق نیز از نظر سندی معتبر است ، محقق کتاب سنن دارمی ، حسین سلیم اسد می نویسد :
رجاله ثقات ، یعنی رجال سند ثقه می باشند. [4]
[1] - عن دَاوُدَ بن ابی صَالِحٍ قال اَقْبَلَ مَرْوَانُ یَوْماً فَوَجَدَ رَجُلاً وَاضِعاً وَجْهَهُ علی الْقَبْرِ فقال اتدری ما تَصْنَعُ فَاَقْبَلَ علیه فاذا هو ابو اَیُّوبَ فقال نعم جِئْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم ولم آتِ الْحَجَرَ سمعت رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم یقول لاَ تَبْکُوا علی الدِّینِ اذا وَلِیَهُ اَهْلُهُ وَلَکِنِ ابْکُوا علیه اذا وَلِیَهُ غَیْرُ اَهْلِهِ؛ الحاکم النیسابوری ، المستدرک علی الصحیحن ج 4 ص 560
[2] - قال الحاکم : هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحُ الْإِسْنَادِ، وَلَمْ يُخْرِجَاهُ " وقال الذهبی: صحيح . همان
[3] - « قُحِطَ أَهْلُ الْمَدِینَهِ قَحْطًا شَدِیدًا، فَشَکَوْا إِلَى عَائِشَهَ فَقَالَتْ: " انْظُرُوا قَبْرَ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَاجْعَلُوا مِنْهُ کِوًى إِلَى السَّمَاءِ حَتَّى لَا یَکُونَ بَیْنَهُ وَبَیْنَ السَّمَاءِ سَقْفٌ. قَالَ: فَفَعَلُوا، فَمُطِرْنَا مَطَرًا حَتَّى نَبَتَ الْعُشْبُ، وَسَمِنَتِ الْإِبِلُ حَتَّى تَفَتَّقَتْ مِنَ الشَّحْمِ، فَسُمِّیَ عَامَ الْفَتْقِ » سنن دارمیج۱ ص۲۲۷
[4] - همان
دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید.
آخرین مطالب سایت

برنامه زمانبندی دومین دوره سراسری نقد یمانی
اطلاعیه دومین دوره نقد مدعی دروغین یمانی سال 1400 (ماه مبارک رمضان1442 هجری)

ابن تيمه شيخ الإسلام وهابيت
آراء و فتاواى وى درباره توحيد، زيارت قبور و تبرک و توسل و شفاعت ، مبناى نگرش وهابيت در مسائل مختلف قرار گرفته است. هر چند آراء شاذ و تندروانه ابن تيميه درباره اين موضوعات و در عين حال نگرش تعصب آميزش به مذاهب اسلامى، نقش یک مؤسس را در جريان سلفى به وى داده است؛ولى بايد توجه داشت كه پيش از وى نيز شخصيتهايى چون بربهارى (م.329ق) و برخى حنبليان تندرو چنين ديدگاههايى داشتهاند اما هیچ یک مثل وی تا این مقدار بر حیات جامعه اسلامی تاثیر نداشته تا جایی که همانگونه که بیان خواهد شد غده سرطانی وهابیت امروزه که بر جان مسلمانان بلکه جهانیان افتاده است فرزند نا خلف این افکار وآراء انحرافی وی می باشد.

علم غيب اولياى الهى در قرآن مجيد
مساله علم غیب از مسال چالش برانگیز میان شیعیان و وهابیت می باشد که در این مقاله با نگاه قرآنی به این مساله پرداخته شده است.